مردى نزد رسول خدا آمد و عرض كرد: «من همسرى دارم كه چون به منزل روم، پيشباز من آيد و چون بيرون روم، مرا بدرقه كند، و هرگاه مرا اندوهگين بيند، پرسد چه چيز تو را غمگين ساخته؟ اگر براى روزى است كه آن به عهده‌ی تو نيست و ديگرى آن را به عهده گرفته [يعنى خداوند]، و اگر راجع به امور آخرتى است، پس خداوند بر اندوهت بیفزاید». رسول خدا فرمود: «آرى، خداوند را كارگزارانى است و اين زن، يكى از آنان است، و او نصف اجر شهيد را خواهد برد».^[1]

[1] . من لا يحضره الفقيه-ترجمه غفارى، ج‏5 ، ص 19.