از شیخ عباس قمی نقل شده است كه خود می‌گفت: «زمانی كه در قم تحصیل می‌كردم، خیلی تنگ‌دست بودم، تا جایی كه یك قران و دو قران جمع می‌كردم تا این كه مثلاً سه تومان می‌شد. آن را برداشته، از قم تا تهران پیاده می‌رفتم و با آن، كتاب خریده، به قم برمی‌گشتم و به تحصیل ادامه می‌دادم».[1]

[1]  . برگرفته از كتاب دیدار با ابرار، خلیل عبدالله زاده ^.