روزی امام به جلسه‌ی درس تشریف آوردند و به قدری ناراحت بودند که‏‎ ‎‏نفس‌های تندی می‌زدند. آن روز درس ندادند و به جای درس، نصیحت تندی‏‎ ‎‏کردند و رفتند و تب مالت ایشان عود کرد و سه روز نیامدند؛ چون شنیده بودند که‏‎ ‎‏یکی از شاگردان ایشان، درباره‌ی یکی از مراجع، غیبت کرده بود.[1]

[1]  .  پابه‌پای آفتاب، ج 4 ، ص 159.