امام صادق علیه‌السلام از حال مردی از اصحاب خود پرس‌وجو کرد. عرض کردند: «فقیر بی‌نوا شده!»
فرمود: «این روزها چه می‌کند؟»
گفتند: «در خانه، مشغول عبادت خداست».
فرمود: «معاش او از کجا تأمین می‌شود؟»
عرض کردند: «بعضی از برادرانش، زندگی او را اداره می‌کنند!»
فرمود: «وَ اللَّهِ لَلَّذِي يَقُوتُهُ أَشَدُّ عِبَادَةً مِنْهُ»؛ به خدا قسم، کسانی که روزی او را تأمین می‌کنند، از او بیشتر عبادت می‌کنند.[1]
[1] . الكافي (ط – الإسلامية)، ج 5 ، ص 78 .
بدون دیدگاه