شخصى به نام مَیسِر از امام باقر یا امام صادق علیهم‌السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمود: اى مَیسر! گمان می‌كنم به خویشان خود نیكى مى‌كنى؟ گفتم: آرى فدایت شوم! من در نوجوانى در بازار كار می‌كردم و دو درهم مزد می‌گرفتم، یك درهم آن را به عمّه‌ام و درهم دیگر را به خاله‌ام می‌دادم. آن‌گاه امام فرمود: به خدا سوگند تاكنون دو بار مرگت فرا رسیده، ولى به خاطر صله‌ی رحم به تأخیر افتاده است.[1]

[1] . بحارالانوار ، ج 6 ، ص 264 .