دو تن از اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم در حالی که یکی، دیگری را به دوش کشیده بود، بر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم وارد شدند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم حال آن شخص را پرسید. عرض کرد: «از هیچ نمازی فارغ نمی‌شود، مگر این که وارد نماز دیگر می‌شود و هیچ روزه‌ای را افطار نمی‌کند، مگر این که روز دیگرش را روزه می‌گیرد و اکنون حالش را مشاهده می‌کنید (که توان راه رفتن ندارد و حالت ضعف شدید او را فراگرفته)».
حضرت پرسید: «پس، چه کسی شتر او را می‌چراند و برای زندگی عائله‌اش کار می‌کند؟»
عرض کرد: «من متحمل هستم!»
حضرت فرمود: «شما از او عابدترید!»[1]
[1] . بحارالأنوار، ج 11 ، ص 127 .
بدون دیدگاه