زیر بار بدهی!
فساد و بدهی خارجی عوامل اصلی عقب ماندگی اقتصادی کامرون هستند. کامرون پس از دستیابی به استقلال شاهد مقدار زیادی فرار سرمایه بود (57 میلیارد دلار بین سال‌های 1970 تا 2012)، که بخش عمده‌ای از این پول توسط مقامات دولتی اختلاس شد. این فساد (همراه با کاهش قیمت نفت) یک بحران اقتصادی بزرگ را در دهه 1980 برانگیخت. بیا با کاهش گسترده و خصوصی‌سازی در بخش دولتی (که به میزان 18 درصد کاهش در هزینه‌های دولت بود) به این موضوع پاسخ داد. او همچنین از بانک جهانی، بانک توسعه آفریقا، فرانسه، آلمان و بریتانیا وام پذیرفت. و همچنین بسته کمکی 150 میلیون پوندی صندوق بین المللی پول را گرفت. از دهه 1990 به بعد، کامرون وام‌های بیشتری از جمله قرارداد مشارکت اقتصادی و مالی جدید با صندوق بین المللی پول در سال 2016 گرفته است. تمام این بدهی‌های انباشته منجر به ده‌ها سال سختی و بدبختی برای کامرونی‌ها شده است که بار بحران اقتصادی را به دوش کشیده‌اند. دولت به منظور پرداخت وام‌های خود و رعایت شرایط وام دهندگان بین المللی خود، به محدود کردن هزینه‌های عمومی ادامه داده است. پس از آخرین بسته صندوق بین‌المللی پول، بیا سرمایه‌گذاری داخلی را از 8 درصد تولید ناخالص داخلی در سال 2016 به 6.6 در سال 2019 کاهش داد که تنها مشکلات اجتماعی و زیرساختی طولانی مدت را تشدید کرده است. بسیاری از جاده‌ها تقریباً غیرقابل استفاده هستند، کاهش آموزش عمومی به طور قابل توجهی رشد نرخ باسوادی را کاهش داده است، و مراقبت‌های بهداشتی از کیفیت بسیار پایینی برخوردار است. علاوه بر این، با وجود نرخ رسمی بیکاری 4.4 درصد، کمتر از 18 درصد از بزرگسالان کامرونی بیش از 200000 FCFA (400 دلار آمریکا) در ماه درآمد دارند. در همین حال، بیا و مقامات بلندپایه همچنان به لذت بردن از سبک زندگی مجلل با هزینه عمومی ادامه می‌دهند. به غیر از کاخ ریاست جمهوری مجلل خود در یائونده، بیا زمان زیادی را صرف «سفرهای خصوصی» به هتل پنج ستاره اینترکانتیننتال در ژنو می‌کند. این نفاق تنها باعث تشدید نفرت توده‌ها نسبت به حزب حاکم شده است. طبقه حاکم به مراتب بیشتر از سرمایه گذاری در تولید واقعی به کسب سودهای فوق العاده از صنعت نفت علاقه مند است. در تمام این مدت، بورژوازی انگلی و نخبگان سیاسی کامرونی میلیاردها دلار از طریق معاملات فاسد برای جت‌های خصوصی و اقامتگاه‌های قصری (معمولاً در خارج از کشور) خرج می‌کنند. میلیاردها بیشتر به اصطلاح «فرار سرمایه» از دست می‌رود. که در این زمینه صرفاً به معنای سرقت آشکار وجوه عمومی است.[1]
[1] https://www.marxist.com/cameroon-factional-struggle-conceals-imperialist-interests.htm
به اطلاع مخاطبین عزیز می‌رساند این صفحه به روز رسانی می‌شود. منتظر 21 واقعیت شنیده نشده دیگر از کشور کامرون باشید.
مجموعه‌های رسانه‌ای کشور می‌توانند جهت تولیدات رسانه‌ای خود برای دریافت کامل این پرونده با اندیشکده سعداء ارتباط برقرار نمایند. توضیحات لازم در این خصوص به انضمام فرم درخواست همکاری در این صفحه درج شده است.
بدون دیدگاه