ایثار

دوازدهمین مورد که متناسب با عفو نیز می باشد، ایثار است. کسی که ایثار داشته باشد به صورت طبیعی عفو نیز دارد. اینکه دیگران را بر خود مقدم بدارد و آنها را ببخشد. در این باره می توان به این آیه اشاره کرد که می­ فرماید: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً»^[1]؛ ایثار از این بالاتر نیست که خودشان روزه باشند و چیزی برای خوردن نداشته باشند، بعد به یتیم و مسکین و اسیر افطاری دهند. یتیم و مسکین تعجبی ندارد که به آنها کمک شود، اما اسیر دیگر چرا؟ آنها که با مسلمانان در جنگ بوده اند و اسیر شده اند، نزد خانه حضرت علی (علیه السلام) می­ روند و حضرت به آنها نیز کمک می­ کند. این خاندان حتی با اسرا اینگونه رفتار می­ کردند که پس از سه روز روزه و وقتی که اسیر به سراغ آن حضرت می­ رود به او کمک می­ کنند.

ایثار حضرت علی (علیه السلام) در جنگ­ ها  نیز زبان زد بود و پیامبر (صل الله علیه و آله) را بر خود مقدم می­ دانست؛ تا جایی که از آسمان ندا آمد «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار».

« وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَة»^[2]؛ با وجود اینکه خود نیاز دارند، ولی ایثار می کنند.

این ها ویژگی مؤمنین است که با وجود نیاز خود ایثار می­ کنند. نمونه این موارد بسیار زیاد است. از آن جمله می­ توان به شهید باکری اشاره کرد.

دستور به کارگزینی

شهید مهدی باکری؛ شهردار که بود، به کارگزيني گفته بود از حقوقش روی پول کارگرهای دفتر بگذارند. بي سرو صدا، طوري که خودشان نفهمند. (يادگاران کتاب مهدي باکري-طه فروتن ص 12)

اما امرزه برخی از مدیران حقوق نجومی را برای خود تصویب می کنند که از مردم بگیرید و به ما بدهید. شما این را با شهید باکری مقایسه کنید. اینجا می توان به مفهوم ایثار پی برد.

 

از حضرت علي (علیه السلام) نقل شده است که می فرمایند:

«الإيثار، أعلىَ الايمان»^[3]؛ اعلی ترین درجه ایمان، ایثار است.

«غايةُ المكارم، الايثار»^[4]؛ نهایت خوبی ها ایثار است.

 

علامه حکیمی صاحب کتاب های بسیار از جمله کتاب عالی الحیاه نقل می­ کنند و می­ فرمایند: «در محضر شیخ مجتبی قزوینی نشسته بودم، طلبه ای آمد و اظهار نیاز کرد. ایشان نیز چیزی نداشتند. دو تا فرش داشتند و گفتند یکی را ببر. آن طلبه نیز یکی را برد. آیت الله قزوینی گفتند: که کمی کیسه گونی فعلا در این محل پهن کنید.»

دادن فرش زیر پا برای نیاز یک نفر نشانه بارز ایثار و گذشت است.

شهید آیت الله سعیدی (رحمة الله علیه) روزی بی عبا به خانه برگشتند. وقتی از او علت را جویا شدند، ایشان فرمودند: در بیرون یکی از سرما در حال لرزیدن بود عبا را به او دادم.

ایثار را باید از همین عزیزان و شهدای آتش نشان یاد گرفت، با وجود اینکه احتمال ریزش ساختمان پلاسکو را می­ دادند، اما تا آخرین لحظه دیگران را از ساختمان بیرون کردند، اما خودشان دچار مشکل شدند.

شهید امید عباسی یکی از شهدای آتش نشان است. ایشان در تاریخ 25/2/92 به شهادت رسید. وقتی که وارد محل حادثه می­ شوند و اعلام می کنند که کسی در داخل نیست، ایشان به داخل رفته و دختر بچه­ ای را در آنجا پیدا می­ کند و ماسک خود را برداشته و روی صورت او می­ گذارد. وقتی بیرون می­ آید به دلیل دود گرفتگی شدید به شهادت می­ رسد و ایثار او باقی می­ ماند. اگر ایشان این کار را نمی­ کرد، کسی در این دنیا به خاطر کوتاهی او را توبیخ نمی­ کرد. اما نشان داد که ایثار فقط مربوط به 8 سال دفاع مقدس نبوده و اگر همین افراد در آن زمان بودند، در زمان حمله شیمیایی ماسک را برداشته و به دیگران می­ دادند.

 

شهید بزرگوار، شهید حسین فهمیده نمونه ایثار و گذشت در 8 سال دفاع مقدس است. صد­ها سال نام ایشان ماندگار خواهد ماند. حتی اگر همه تلاش کنند تا نام ایشان از کتب درسی حذف شود. ایثار این شهید بزرگوار بسیار ارزشمند است که در لحظه حساس و زمانی که خطر محاصره شدن نیروهای خودی نزدیک است با ایثار و فداکاری نارنجک به کمر بسته و زیر تانک می­ رود. به خاطر آن انفجار بزرگ عراقی­ ها ترسیده و تانک­ ها را رها کردند و پا به فرار گذاشتند.

شهید املاکی از شهدای بزرگ گیلان وقتی می بیند بسیجی کنار او ماسک ندارد، در زمان حمله شیمیای ماسک خود را روی صورت او می­ گذارد و خودش به شهادت می­ رسد.

حاج حسین خرازی با راننده خود در حال حرکت بودند. خمپاره نزدیک خودرو آن­ها اصابت کرد و هر دو مجروح شدند. ترکش به گردن حاج حسین خرازی خورده بود. در همین شرایط که به شدت مجروح شده بود و همه به سوی او رفتند تا کمک کنند، گفت اول به راننده کمک کنید، چون زن و بچه دارد. این ها مصداق ایثار است.

ایثار را آن روحانی بزرگواری داشت که در جنگ وقتی مجروح شد و دید که عملیات دارد با مشکل روبرو می­ شود و یگان های جلو رفته در حال محاصره شدن هستند، روی سیم های خاردار خوابید و گفت از روی من عبور کنید و نگذارید عملیات شکست بخورد و خودش به شهادت رسید.

ایثار را اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و این بزرگواران داشتند. امام حسین (علیه السلام) از همه تشنه تر بودند، ظاهرا سه نفر از جیره آب خود استفاده نکردند تا به بچه ها آب برسد. این سه نفر امام حسین (علیه السلام)، قمر بنی هاشم (علیه السلام) و عمه سادات زینب کبری (سلام الله علیه) بودند.

[1]. سوره انسان آیه 8.

[2]. سوره حشر آیه 9.

[3]. الحياة با ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص 434.

[4]. الحياة با ترجمه احمد آرام، ج‏1، ص 435.