داستانک:
هنگامی که علامه سید شرف الدین در ایام حج نزد عبدالعزیز حاکم وقت سعودی رفت یک قرآن که در جلدی پوستین قرار داده شده بود به او هدیه داد.
«عبدالعزیز» هدیه را گرفت و بوسید. شرف الدین گفت چگونه این جلد را می‌بوسی و تعظیم می‌کنی در حالی که چیزی جز پوست یک بز نیست!
عبدالعزیز پاسخ داد: غرض من احترام به قرآنی است که در داخل این جلد است، نه خود این جلد. شرف الدین گفت: احسنت! ماهم وقتی پنجره یا در اتاق پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) [و یا ضریح ائمه(علیهم السلام)] را می‌بوسیم، می‌دانیم که آهن و چوب هیچ کاری نمی‌تواند بکنند، بلکه غرض ما (از بوسیدن ضریح) آن کسی است که ماورای این چوب‌ها و آهن‌ها قرار دارد.
ما می‌خواهیم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) را تعظیم کنیم و احترام نمائیم.
حاضران تکبیر گفتند و او را تصدیق کردند. آنجا بود که «عبدالعزیز» ناچار شد اجازه دهد حجاج، به آثار رسول خدا(صلی الله علیه و آله) تبرک جویند، ولی حاکمِ پس از او مجدداً دستور منع صادر کرد.
[مناظرات فی العقائد و الاحکام ج ۲ ص۱۶۰؛ ثم اهتدیت ص۶۸ – حکایات و مناظرات ص۳۷۵]
هشتم جمادی الثانی سالگرد ارتحال این عالم بزرگ، شرف الدین عاملی است که یکی از علمای بزرگ شیعه بودند. کتاب«المراجعات» ایشان شامل حدود 110 نامه ای است که به علمای بزرگ اهل سنت در اثبات حقانیت شیعه می نویسند.
ایشان انسانی بسیار مقاوم و مبازر بودند. کسی که حکم جهاد بر فرانسوی ها را در زمان عثمانی صادر می کند. سپس به خاطر حکم جهاد تبعید می شوند و سختی های زیادی را متحمل می شوند.
