جوخههای عملیاتی[1] از اساس و پلیس در پشت خط مقدم مستقر شدند و غیرنظامیانی را که به دلیل موقعیت اجتماعیشان، میتوانستند در تلاشهای مقاومت علیه آلمانها مشارکت کنند اعدام میکردند. پرکاربردترین دروغی که قتلهای بیرویه را توجیه میکرد، ادعای ساختگی حمله به نیروهای آلمانی بود. از پاییز 1939 تا بهار 1940، در اقدامی اطلاعاتی، حدود 60000 نفر از مقامات دولتی سابق، افسران نظامی ذخیره، زمینداران، روحانیون و اعضای روشنفکر منطقه به منطقه اعدام شدند. این اقدام بخشی از عملیات تاننبرگ نامیده میشود که اقدام اولیه استعمار ژنرال پلان اوست است. مسیحیان لهستانی و همچنین یهودیان یا در اعدامهای دسته جمعی توسط جوخههای مرگ به قتل رسیدند یا به زندانها و اردوگاههای کار اجباری آلمان فرستاده شدند. هیتلر دستور داده بود: «هر چیزی که به شکل یک طبقه بالا در لهستان پیدا کنیم، منحل خواهد شد.» در عملیات اطلاعاتی «پامرانیا[2]»، 23000 لهستانی کشته شدند. این عملیات توسط عملیات دسته «واکنش ایبی[3]» آلمان در لهستان در اواسط دهه 1940 ادامه یافت. ای دسته چندین هزار قربانی بیگناه را کشته و یا زندانی کرد. گروههای عملیاتی همچنین مسئول قتل یهودیان و لهستانیها در طول تهاجم آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در سال 1941 بود.
نازیها در زمان تهاجم و در تمام مدت اشغال لهستان، هزاران گروگان گرفتند. گروگانها از میان برجستهترین شهروندان شهرها و روستاهای اشغالی: کشیشان، اساتید، پزشکان، وکلا و همچنین رهبران سازمانهای اقتصادی و اجتماعی و اتحادیههای کارگری انتخاب شدند. با این حال، اغلب آنها به طور تصادفی از تمام اقشار جامعه انتخاب میشدند و به ازای هر کشته آلمانی، گروهی از 50 تا 100 غیرنظامی لهستانی اعدام می شدند. حدود 20000 روستایی، که برخی از آنها زنده زنده سوزانده شدند، در عملیاتهای تنبیهی گستردهای که شهرکهای روستایی مظنون به کمک به مقاومت یا مخفی کردن یهودیان و سایر فراریان را هدف قرار دادند، کشته شدند. در این عملیات هفتاد و پنج روستا با خاک یکسان شد. لهستان تنها کشور در اروپای اشغالی بود که مجازات مخفی کردن یک یهودی در آن مرگ برای همه ساکنان خانه بود. قوانین دیگر نیز به همین ترتیب بیرحمانه بودند.[4]
[1] Einsatzgruppen
[2] Pommern
[3] AB-Aktion
[4] https://military-history.fandom.com/wiki/Nazi_crimes_against_the_Polish_nation