در دهه 1600، شرکت هند شرقی هلند شروع به استعمار بخشهایی از اندونزی کرد. پس از لغو این شرکت در سال 1796، دولت هلند کنترل اندونزی را به دست آورد، که سپس به عنوان هند شرقی هلند شناخته میشد. استعمار اندونزی که با انگیزههای اقتصادی هلند انجام میشد، بهعنوان یک «مأموریت متمدنانه» به تصویر کشیده شد، یعنی این تصور که اندونزیاییها بدوی و عقبمانده هستند و هلندیها به عنوان اروپاییها آنها را متمدن و مدرن خواهند کرد. حاکمانی که قول داده بودند به اصطلاح تمدن را بیاورند، در واقع ظلم و ستم را در مقیاس وسیع به ارمغان آوردند. در دوران استعمار، نیروهای هلندی مرتباً مرتکب جنایات میشدند و غیرنظامیان اندونزیایی شکنجه، تجاوز و اعدام میشدند. حتی در سالهای آخر استعمار هزاران نفر از هواداران استقلال به زندان افتادند. مردانی که این جنایات را رهبری میکردند، اغلب در هلند به عنوان شیر شناخته شدهاند. به عنوان مثال، در سال 1621 در جریان فتح جزایر باندا در اندونزی توسط هلندیها، به رهبری افسر شرکت هند شرقی، یان پیترزون کوئن، تقریباً کل جمعیت توسط نیروهای هلندی کشته شدند. برخی از اندونزیاییها نیز برای خدمت به عنوان برده به پایتخت آن زمان، باتاویا، تبعید شدند. در طول دهه 1800، کوئن به دلیل گسترش امپراتوری هلند به عنوان یک قهرمان ملی در هلند شناخته میشد. در نتیجه، مجسمهای از او در زادگاهش، هورن، در سال 1893 برپا شد و در حضور وزیر مستعمرات هلند، بارون ون ددم، رونمایی شد. بسیاری از هلندیها مدتهاست که ترجیح میدهند خود را صرفاً قربانی خشونتهای تاریخی ببینند تا عاملان خشونتهای تاریخی. سیستم آموزشی بر اشغال هلند توسط آلمان در طول جنگ جهانی دوم تمرکز دارد، نه اشغال اندونزی توسط هلندیها و دیگر داراییهای استعماری برای قرنها. پادشاه هلند ویلم الکساندر به دلیل «خشونت بیش از حد» که توسط نیروهای هلندی در طول جنگ استقلال اندونزی در سالهای 1945-1949 انجام شد عذرخواهی کرد. این جنگ که تلاش ناموفق هلندیها برای بازپسگیری کنترل اندونزی پس از اعلام استقلال اندونزی در سال 1945 بود، منجر به کشته شدن 5000 هلندی، کشته شدن 150000 اندونزیایی شد و نیروهای هلندی هزاران غیرنظا میاندونزیایی را مورد تجاوز، شکنجه و اعدام قرار دادند. در سالهای 2011 و 2013، دولت هلند بهخاطر دو قتل عام غیرنظامیان اندونزیایی که توسط سربازان هلندی در سالهای 1946 و 1947 به نام فاجعه راواژد و قتلعام وسترلینگ شناخته شد.[1]
تاریخ استعمار هلند پر از خون و آغشته به داستانهای بدبختی هزاران برده است که ربوده شده و سپس به بازارهای اروپا و آمریکا فروخته شدهاند. هلندیها بسیاری از نقاط جهان را از آمریکا تا آسیا و آفریقا تا آمریکای جنوبی مستعمره کردند. آنها همچنین بسیاری از کشورهای آفریقایی را برای سالها اشغال کردند. از قرن هفدهم به بعد، هلندیها شروع به استعمار بسیاری از مناطق آفریقا از جمله ساحل عاج، غنا، آفریقای جنوبی، آنگولا، نامیبیا و سنگال کردند. بر اساس گزارشی که خبرگزاری آناتولی تهیه کرده است، هلندیها از غرب آفریقا شروع به استعمار قاره آفریقا کردند. از منابع طبیعی و انسانی غنا و سنگال در قرن شانزدهم، ساحل عاج و آفریقای جنوبی در قرن هفدهم و نامیبیا در قرن نوزدهم پس از استعمار آنها استفاده کرد. هلندیها از منابع طبیعی و همچنین منابع انسانی در کشورهای آفریقایی بهره برداری کردند. مردم سلاخی شدند و بسیاری ربوده شدند تا به عنوان برده در آمریکا و اروپا استفاده شوند. ماکازیوه ماندلا، دختر نلسون ماندلا، رهبر افسانهای آفریقای جنوبی، به خبرگزاری آنادولو گفت، اجداد ما بدون هیچ مشکلی زندگی میکردند تا زمانی که انگلیسیها و هلندیها به این نقطه از جهان آمدند. ماندلا گفت: «اجداد ما ساکن آفریقای جنوبی با کشف معادن در این قاره از اینجا اخراج شدند و شادی به پایان رسید.»
هلندیها حکومت استعماری را بیشتر در نواحی ساحلی آفریقا برقرار کردند و بین قرنهای 15 و 17 از «عصر طلایی» استعمار برخوردار بودند. آنها قبل از اینکه انگلیسیها و فرانسویها برای غارت قاره بیایند، سرزمینهای استعماری را در آفریقا ایجاد کرده بودند. آنها در نهایت قدرت خود را از دست دادند و در قرن هجدهم سرزمینهایی را به امپراتوری بریتانیا و فرانسویها واگذار کردند. هلندیها ابتدا به غنا، یکی از اولین مستعمرات آن در قرن شانزدهم رفتند و از معادن زیرزمینی، عمدتاً طلا، در آنجا بهره برداری کردند. هزاران آفریقایی از غنا توسط هلندیها ربوده و به عنوان برده به آمریکا و اروپا فروخته شدند. آنها از طریق قلعه المینا ساخته شده در غنا در سال 1642 منتقل شدند. هلندیهای استعمارگر در سال 1793 به سواحل نامیبیا رسیدند و بندر والویس خلیج، محبوبترین بندر کشور را تصرف کردند و ساکنان آنجا را سلاخی کردند. بندر Walvis Bay که توسط هلندیها تصرف شده بود، سپس به عنوان بندر برده استفاده میشد. هلندیها قبل از بسیاری دیگر از کشورهای اروپایی مستعمرهای در آفریقا ایجاد کردند. این کشور همچنین اولین کشور استعماری است که به آفریقای جنوبی آمد. آنها فعالیتهای خود را در سرزمینهای استعماری افزایش دادند و با تأسیس شرکت هند شرقی هلند در سال 1652، پایههای یک شهر بندری را در کیپ تاون در ساحل جنوب غربی آفریقای جنوبی گذاشتند. تعداد هلندیها در آفریقای جنوبی در سال 1652 تنها 90 نفر بود که در سال 1795 به 16000 نفر رسید. در همان سال تعداد مردم آفریقای جنوبی که در این کشور به بردگی آنها درآمده بودند به 16839 نفر رسید. هلندیها که از آفریقای جنوبی به عنوان مرکز تجارت برده خود استفاده میکردند، هزاران برده را به ویژه در کیپ تاون با کشتی به قارههای آمریکا و اروپا بردند. به گفته مورخان، در سال 1795 دو سوم جمعیت کیپ تاون را بردگان تشکیل میدادند.[2]
[1] https://foreignpolicy.com/2020/08/10/dutch-colonial-history-indonesia-villains-victims/
[2] https://www.aa.com.tr/en/africa/dutch-colonization-wreaked-havoc-from-asia-to-africa/1075570