در اواخر دهه ۱۹۸۰، آرژانتین از کنترل خارج شد، زیرا نرخ تورم سالانه آن به بیش از ۲۰۰۰۰ درصد رسید. قیمت‌ها در عرض سه هفته تقریباً سه برابر شد. به طور معجزه آسایی تورم متعاقباً در اواسط دهه ۱۹۹۰ به صفر رسید، به لطف تصمیم دولت در سال ۱۹۹۱ برای چسباندن پزو ۱-۱ در برابر دلار.

اسکات گرانیس یک اقتصاددان ارشد می‌گوید: «در طول چهار سالی که ما در آرژانتین زندگی کردیم، تورم به طور متوسط ​​حدود ۷ درصد در ماه بود. این به نرخ تورم سالانه ۱۲۵٪ می‌رسد و این برای تأثیر جدی بر زندگی روزمره شما کافی است. اولین خاطره من از زمانی که واقعیت تورم به من برخورد کرد، روزی بود که اولین چک حقوقم را دریافت کردم. شروع کردم به فکر کردن با این پول چه کنم؟ نگه داشتن پول در جیب یا زیر تشک معنایی نداشت، زیرا پول دائماً ارزش خود را از دست می‌داد زیرا قیمت‌ها دائماً در حال افزایش بود. تصمیم آسان بود؛ باید پول را خرج می‌کردیم و سریع خرج می‌کردیم. وقتی چیزی را برای فروش دیدم که به آن نیاز داشتم و قیمت آن معقول به نظر می‌رسید، بلافاصله آن را می‌خریدم، زیرا متوجه شدم که اگر منتظر بمانید تا آن را در فروشگاه دیگری جستجو کنید، احتمالاً قیمت آن بالا می‌رود. در طول یک دوره تورم بسیار بالا، خواربارفروشی‌ها قیمت ها را روی تخته سیاه می‌گذاشتند و آنها را در طول روز تغییر می‌دادند. این یک مبارزه روزانه برای زنده ماندن بود. وقتی در سال ۱۹۸۶ از آرژانتین دیدن کردیم، به یاد دارم که پسر ۶ ساله ام مجذوب تمام اسکناس‌هایی بود که مردم برای انجام معاملات روزانه خود حمل می‌کردند. آنها دارای فرقه‌های ۳ تا ۸ رقمی بودند. قیمت‌ها به‌طور معمول در «پالو» ذکر می‌شد که یک پالو به‌عنوان عامیانه یک میلیون است، همان‌طور که می‌گوییم «۵ دلار.» یکی از دوستان به پسرم یک کیسه مواد غذایی پر از اسکناس‌های پزو قدیمی که جمع‌آوری کرده بود داد و او تقریباً از خوشحالی دیوانه شد. او از من پرسید: «وای بابا با این همه پول چقدر میتونم بخرم؟» من پاسخ دادم: «خب، رایان، با این همه پول ممکن است بتوانید یک بسته آدامس بخرید»، هرچند ارزش اسمی اسکناس‌ها باید ده‌ها میلیون باشد. سپس سعی کردم به او توضیح دهم که تورم چگونه کار می‌کند، اما به سرعت متوجه شدم که او نمی‌تواند آن را درک کند. یک اسکناس یک میلیون دلاری پزو منتشر شده در سال ۱۹۷۸ در ابتدا چندین هزار دلار ارزش داشت، اما در اواسط دهه ۱۹۸۰ همان اسکناس تنها ۲۰ سنت ارزش داشت و از گردش خارج شد. دولت به طور دوره‌ای سعی می‌کند با محدود کردن رشد پول به نرخی کمتر از نرخ تورم رایج، نرخ تورم را کاهش دهد، اما هرگز کارساز نبود، زیرا سرعت پول فقط در حال افزایش بود. افراد بیشتر و بیشتری موجودی پول خود را به جای پزو به دلار نگه می داشتند و پزو خود را تا آنجا که می‌توانستند خرج می‌کردند. دولت اساساً کسری بودجه خود را از طریق مالیات بر تورم تأمین می‌کرد. تا زمانی که شما پزو را در دستان خود نگه می‌داشتید، ارزش آنها را از دست می‌داد و شما عملاً پولی به دولت پرداخت می‌کردید. بنابراین همه به طور طبیعی سعی کردند از نگه داشتن پزو اجتناب کنند. این یک دور باطل بود، زیرا افزایش تورم اعتماد و تقاضا برای پول را از بین برد و به نوبه خود باعث افزایش تورم شد.[۱]

در سال ۱۹۸۶، جرالد سوانسون، استاد اقتصاد در دانشگاه آریزونا، در مورد تورم شدید در منطقه گزارش داد، جایی که «شما [نمی‌دانستید] قیمت هر چیزی روز به روز یا ارزش دستمزدی که [به شما] پرداخت می‌شود را نمی‌دانستید.» در دهه ۱۹۸۰ آرژانتین، قیمت سوپرمارکت‌ها دو بار در روز افزایش یافت. در سال ۲۰۱۷، تورم آرژانتین از ۲۵ درصد فراتر رفت. در سال ۲۰۱۸، تورم از ۳۴ درصد گذشت و در سال ۲۰۱۹ تقریباً به ۵۴ درصد رسید. از بسیاری جهات، افزایش قیمت صرفاً پیامدهای نادرست سیاست دولت است. سال گذشته، بانک مرکزی آرژانتین چاپ پول جدید را تسریع کرد و تنها در سپتامبر گذشته بیش از ۲۵۰ میلیارد پزو به خزانه ملی ارسال کرد. در سال ۲۰۲۰، آرژانتین از ذخایر خارجی خود برای ارسال اسکناس از خارج استفاده کرد و ارزش پول خود را بیشتر کاهش داد.[۲]

تورم در آرژانتین چند علتی نیست. تنها یک علت دارد؛ یک سیاست پولی استخراجی و مصادره کننده. چاپ پزو بدون کنترل و بدون تقاضا. آرژانتین پایه پولی خود را برای تأمین مالی هزینه‌های عمومی بیش از حد، متورم و مخرب به کار می‌گیرد. در ده سال گذشته، پزو آرژانتین ۹۹ درصد ارزش خود را در برابر دلار از دست داده است. این یک سلب مالکیت از ثروت کشور با چاپ پزوهای بیهوده است. ممکن است خواننده فکر کند که آرژانتین نمونه‌ای دیوانه‌کننده برای مقایسه با ایالات متحده است، اما اغراق عمدی است. فقط به تاریخچه دولت‌هایی نگاه کنید که به طور گسترده بودجه را افزایش داده و آن را با ارزی که به طور فزاینده‌ای نامحبوب می‌شود تامین مالی می‌کنند، و خطرات برای یورو یا دلار آشکارتر می‌شود. خواننده ممکن است بگوید که شهروندان اقتصادهای توسعه یافته هرگز اجازه نمی‌دهند چنین چیزی در کشورهایشان اتفاق بیفتد، اما آرژانتین نیز دهه‌ها پیش یک اقتصاد ثروتمند و مرفه بود.[۳]

[۱] https://seekingalpha.com/article/4437451-argentine-inflation-lessons-for-the-us

[۲] https://www.newsweek.com/lessons-latin-america-expect-long-term-inflation-governance-matters-opinion-1698695

[۳] https://www.eurasiareview.com/19062022-how-money-printing-destroyed-argentina-and-can-destroy-others-oped/