سال ۲۰۱۹ خشونت آمیزترین سال ثبت شده در مکزیک با تقریباً ۲۶۰۰۰ قتل عمدی بین ژانویه تا سپتامبر بوده است. پس از قتل ۹ شهروند ایالات متحده در ۴ نوامبر، دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، پیشنهاد کرد ارتش ایالات متحده را برای “کمک” به مبارزه با کارتلهای مواد مخدر در مکزیک اعزام کند. این اظهار نظر از پیامدهای فاجعه بار به اصطلاح “جنگ علیه مواد مخدر” در مکزیک و نقشی که ایالات متحده و شرکتهای فراملیتی در دامن زدن به نقض حقوق بشر در اینجا ایفا کردهاند بود.
نقض حقوق بشر و جنایات از سال ۲۰۰۶، زمانی که روابط مکزیک و ایالات متحده بسیار نزدیک شد به طور قابل توجهی افزایش یافته است. ترامپ مکزیک را مجبور کرده است تا با استفاده از تهدید به اعمال تعرفه، نیروهای خود را به مرز جنوبی خود بفرستد و مهاجران مستند و غیرقانونی را بازداشت کند. لوئیس آرماندو سوریانو پرگرینو، مدافع فعالان حقوق بشر و رئیس صدای شهروندان برای حقوق بشر، به جمعیت گفت: «اگر متفاوت فکر کنید، ممکن است ناپدید شوید.» او بعداً در مصاحبهای شرکتهای آمریکایی و کانادایی را به دلیل نقض مستقیم حقوق بشر در مکزیک محکوم کرد. سوریانو در ابتدا به عنوان وکیل برای دولت ایالت پوئبلا کار میکرد، اما پس از سخنرانی علیه دولت به دلیل اخراج صدها کارگر، به دفاع از کارگران و فعالان روی آورد. در این روند، پس از تهدید مقامات مشتریانش، او دفتر خود را از دست داد و پس از تهدید رئیسش نیز از مؤسسهای که در آن کلاس برگزار میکرد، اخراج شد. او سپس خانه و ماشین خود را در حالی که برای زنده ماندن میفروخت از دست داد و دوستان و خانواده خود را از دست داد. او گفت: «بسیاری از مواردی که دولت در مورد آن تصمیم می گیرد باید ابتدا با ایالات متحده به توافق برسد، زیرا اگر اینطور نباشد، ما در برابر حملات آسیب پذیر هستیم. بیشتر تجارت مکزیک با ایالات متحده و کانادا انجام میشود و این امر این کشور را برای مخالفت با سفارشهای ایالات متحده دشوار میکند.»
مکزیک از نظر منابع غنی است، بنابراین صندوقچه گنج برای بسیاری از کشورها است. برخی از مردم در ایالات متحده، آمریکای لاتین را به عنوان حیاط خلوت خود میبینند.
با شروع قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) در سال ۱۹۹۳ و انتخاب ویسنته فاکس (ریاست سابق کوکاکولا) در سال ۲۰۰۰، مکزیک به عنوان کشوری که به افراد فراملیتی سلطنت آزاد میدهد، تثبیت شد. این شرکتها در رقابت بیپروا برای کسب سود، حقوق بشر را زیر پا میگذارند. ماه گذشته در پوئبلا، یک قاضی به نفع والمارت و علیه مردم بومی توتوناکا رای داد و راه را برای یک نیروگاه برق آبی هموار کرد که فقط به والمارت خدمت میکند، آسیبهای زیست محیطی ایجاد میکند و مردم محلی را با دسترسی کمتری به آب باز میکند. سوریانو گفت: «مکزیک همه شرایط مناسبی را ایجاد میکند تا ایالات متحده و کانادا بتوانند در اینجا سود ببرند.
کانادا، از طریق استخراج معادن و فرکینگ، و ایالات متحده، هم از نقض حقوق بشر و هم از قاچاق در مکزیک سود میبرند. جبهه دیگری که علیه حقوق بشر مکزیکیها به راه افتاده، به اصطلاح «جنگ با مواد مخدر» (۲۰۰۶–اکنون) و طرح مریدا (۲۰۰۸–اکنون) است که در آن ایالات متحده با ارتش مکزیک برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر و جنایات سازمان یافته همکاری میکند. حدود ۷۰ درصد از قتلها در مکزیک با استفاده از اسلحه از ایالات متحده انجام میشود و کارتلها در دوران ریاست جمهوری فیلیپه کالدرون (۲۰۰۶-۲۰۱۲) ۹۰۰ درصد رشد کردند. محققان پشت این رقم در مرکز تحقیقات و توسعه اقتصادی میگویند «جنگ با مواد مخدر» شرایط امنیتی در مکزیک را بدتر کرده است. مقصر دانستن مکزیک برای خشونت، مکزیکیها را جرم انگاری میکند، در حالی که، در واقعیت، بیشتر شبکههای جنایی بین المللی هستند، مانند تجارت مواد مخدر و اسلحه (اگرچه اکثر تولیدکنندگان اسلحه مستقر در ایالات متحده هستند). گروههای جنایت سازمانیافته فراملی سالانه ۲.۲ تریلیون دلار درآمد دارند. صنایع آنها که شامل قاچاق اسلحه، انسان، مواد مخدر و منابع طبیعی است، بانکداران، سیاستمداران و سازندگان اسلحه را درگیر میکند.
در کشوری که سیاست نئولیبرالی در همه چیز نفوذ میکند، حتی خود حقوق بشر راهی برای کسب درآمد شده است. قتل و ناپدید شدن نوک کوه یخ است. ترس، معافیت از مجازات، خشونت، و فقدان حقوق با هم باعث میشود بیشتر مردم اینجا احساس کنند که به آنها توجه نمیشود و اینکه از خود دفاع کنید هیچ فایدهای ندارد. سوریانو گفت: «اینجا در پوئبلا و مکزیک، خشونت و نقض حقوق بشر عادی شده است.» رائول رومرو، جامعه شناس مکزیکی میگوید: «زندگی روزانه با وحشت، گورهای مخفی، با بدنهای تکه تکه شده و سر بریده و با عادیسازی خشونت، به ما میفهماند که مرزهای مجاز هر روز شکسته میشوند.»[۱]
[۱] https://www.greenleft.org.au/content/mexico-us-and-corporations-key-factors-behind-most-violent-year-yet