شرکت‌های بطری‌سازی آب ایالات متحده و اروپا از بسته‌بندی و فروش منابع آب مکزیک سود زیادی به‌دست می‌آورند، در حالی که مردم محلی را بدون آب می‌گذارند. جوامع بومی و محلی در ایالت پوئبلا در محاصره مسالمت آمیز ۲۴ ساعته کارخانه Bonafont متحد شدند که هفته‌ها ادامه داشته است. مردم کارخانه را تعطیل کرده اند و خواستار ترک آن هستند. ۲۰ سال پیش همه چیز فوق العاده بود، اما اکنون کارخانه Bonafont اینجا روز و شب کار می‌کند و چاه‌ها و رودخانه‌های ما را خشک می‌کند. قبلاً ماهی و قورباغه وجود داشت، اما اکنون همه آن خشک شده است. گلوریا مجیاس سینتو، یکی از اعضای مدافعان آب و خاک می‌گوید: «بونافونت یک عمل مرگ است، زیرا اکنون ما نمی‌توانیم از چاه‌های خود آب دریافت کنیم… باید از پیپاس (کامیون‌های خصوصی که آب می‌فروشند) آب بخریم و گران است و برای دوام یک هفته کافی نیست.»
به گفته کارگران کارخانه Bonafont، این کارخانه روزانه ۱.۴ میلیون لیتر آب از چشمه های آتشفشانی Iztaccíhuatl در شرق ایالت پوئبلا استخراج می‌کند. یکی از کارگران که به طور ناشناس با یک مجله صحبت کرد، گفت که اقدامات اضطراری همه‌گیر منجر به افزایش ۳۰ درصدی تقاضا برای ظروف ۱۹ لیتری آب فیلتر شده شده است. کارخانه بونافونت از سال ۱۹۹۶ در این منطقه بوده است و به طور قانونی به دو محل حفاری برای استخراج آب دسترسی دارد، اما مردم محلی می‌گویند که به طور مخفیانه در مکان سوم، بدون مجوزهای لازم، آب را استخراج می‌کند.
Bonafont یک برند متعلق به Danone، یک شرکت مواد غذایی مستقر در پاریس است. Danone ادعا می‌کند که در حال انجام اقداماتی برای «مقابله با چالش های جهانی آب» است و پیام آن در مکزیک و سایر کشورها “هیدراتاسیون سالم” است. با این حال، بطری کردن آب چشمه به جای کمک به تامین آب یا هیدراتاسیون، مانع از آن می‌شود و در حالی که این شرکت از مصرف آب محلی‌ها در عمل سود می‌برد. حدود ۱۶۰۰۰ کارخانه تصفیه و بطری آب در مکزیک وجود دارد. این کشور بزرگترین مصرف کننده آب بطری در جهان است، اگرچه شایان ذکر است که بیشتر آب بطری شده در ظروف بازیافتی ۱۹ لیتری عرضه می‌شود. دانون، کوکاکولا و پپسیکو با ۸۲ درصد بر بازار آب بطری در سطح ملی تسلط دارند، در حالی که در ایالت پوئبلا و نستله واتر نیز از بازار سود می‌برند. Nestle آب را از چشمه‌های آتشفشان Iztaccíhuatl بهره می‌گیرد.
این شرکت‌ها به طور متوسط سالانه ۲۶۰۰ پزو (۱۶۸ دلار استرالیا) برای امتیاز استخراج آب می‌پردازند. بسته به اندازه بطری و نرخ آب محلی، آب بطری می‌تواند تا ۳۰۰۰ برابر گرانتر از آب لوله کشی باشد. تصفیه آب لوله کشی انرژی بسیار کمتری نسبت به تولید یا بازیافت بطری های پلاستیکی، تمیز کردن، برچسب زدن و حمل و نقل آنها دارد. علاوه بر این، حدود شش لیتر آب برای تولید ۱.۵ لیتر آب بطری مصرف می‌شود. این سود به جای «هیدراتاسیون سالم» یا محیط است که این بازار را هدایت می‌کند. در سطح جهانی، ارزش بازار آب بطری در سال گذشته ۲۱۷.۶۶ میلیارد دلار آمریکا بود و انتظار می‌رود که با نرخ رشد ترکیبی سالانه ۱۱.۱ درصد از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۸ رشد کند. اینجا در مکزیک، شرکت‌های خارجی بطری سازی تنها کسانی نیستند که مردم محلی را بدون آب رها می‌کنند. هزاران کارخانه و معادن عمدتاً متعلق به ایالات متحده و اروپا از این منبع بهره می‌برند، در حالی که منبع آب را با مصونیت کامل آلوده می‌کنند.
به عنوان مثال، یک کارخانه کوکا کولا در چیاپاس، روزانه بیش از ۱.۱۴ میلیون لیتر آب استخراج می‌کند و مردم بومی و فقیر محلی را مجبور به مصرف این نوشابه می‌کند، زیرا آنها بدون آب می‌مانند و اغلب ارزان‌تر و راحت‌تر از آن به دست می‌آیند. حدود ۶۰ درصد از رودخانه‌ها و حوضه‌های آبریز در مکزیک آلوده هستند. اما با توجه به اینکه سیاستمداران و نهادهای نظارت بر آب و محیط زیست رشوه از کارخانه‌ها و شرکت‌های خارجی و داخلی دریافت می‌کنند، و با فشار آمریکا از طریق توافق‌نامه‌های تجاری برای سازگار کردن مکزیک تا حد امکان برای شرکت‌های خارجی، بعید است وضعیت آب به زودی تغییر کند.[۱]
[۱] https://www.greenleft.org.au/content/mexico-communities-want-bonafont-water-gone
