با امضای نفتا در سال ۱۹۹۴، همه چیز برای مکزیک تغییر کرد. توافق بین ایالات متحده، مکزیک و کانادا، مکزیک را بسیار بیشتر به روی واردات و صادرات باز کرد. شرکت‌های چندملیتی ایالات متحده به سرعت صدها کارخانه را راه‌اندازی کردند تا از دستمزدها و هزینه‌های آب و برق کمتر مکزیک استفاده کنند، و مقررات نفتا مکزیک را مجبور کرد تقریباً تمام آلودگی‌ها و پیامدهای زیست‌محیطی را تحمل کند. به عنوان مثال، فصل ۱۱ نفتا می‌گوید سرمایه‌گذاران خارجی که فکر می‌کنند سودشان توسط مقررات زیست‌محیطی یا بهداشت عمومی آسیب می‌بیند، می‌توانند از دولت برای دریافت خسارت نقدی شکایت کنند. و شرکت متالکلد ایالات متحده، برای مثال، این کار را انجام داد. مقامات محلی دریافتند که شرکت دفع زباله آب محلی را آلوده می کند و دستور تعطیلی آن را صادر کردند، بنابراین متالکلد شکایت کرد و برنده شد.

 اساسا، ایالات متحده بخش عمده‌ای از صنعت آلاینده خود را به مکزیک فرستاد، مکزیکی‌ها این کالاها را تولید کردند و سپس برای مصرف کنندگان آنجا به ایالات متحده فرستاده شدند. ارقام دولت مکزیک نشان می‌دهد که هزینه خسارات زیست‌محیطی مربوط به نفتا در سال ۱۹۹۹ به تنهایی ۴۷ میلیارد دلار بوده است و خسارت سالانه ناشی از آلودگی حداقل ۳۶ میلیارد دلار در سال است. موسسه علم و فناوری مکزیک، ۵۰ منطقه را در مکزیک شناسایی کرد که شرایط اضطراری زیست محیطی را تجربه می کنند. «جهنم‌های زیست‌محیطی» همگی در یا نزدیک کریدورهای صنعتی قرار دارند که تحت توافقنامه تجارت آزاد عمل می‌کنند.[۱]

[۱] https://www.counterpunch.org/2021/11/07/the-us-owes-mexico-at-least-37-trillion-in-reparations-for-poverty-violence-and-environmental-damage/