در عصر پیامبر اسلام صلي الله عليه و آله در میان مشركان، دو نفر با هم دوست بودند. نام این دو نفر، عقبه و ابى بود. بعد از جرياناتي، عقبه به یكتائى خدا و رسالت پیامبر صلي الله عليه و آله گواهى داد و به این ترتیب قبول اسلام كرد.

این خبر به گوش دوست عقبه یعنى ابى رسید، او نزد عقبه آمد و به وى اعتراض شدید كرد و حتى گفت: «تو از جاده حق منحرف شده‌‌اى».

و نيزگفت : «من از تو خشنود نمى‌‌شوم مگر اینكه در برابر محمدصلي الله عليه و آله بایستى و او را توهین كنى و…».

عقبه فریب دوست ناباب خود را خورد، و از اسلام خارج شد و مرتد گردید و در جنگ بدر در صف كافران شركت نمود و در همان جنگ به هلاكت رسید. دوست ناباب او ابى نیز در سال بعد در جنگ احد در صف كافران بود و بدست رزم آوران اسلام كشته شد.^[1]

 

 

[1]. داستان دوستان، حجه الاسلام محمدي اشتهاردي، با اندكي تلخيص.