کودکان در الگوپذیری بی‌نظیرند، اول خودتان دروغ نگویید.

از بازی و تماشای برنامه‌های تلویزیونی کمک بگیرید تا تفاوت افسانه و زندگی واقعی را به کودک بیاموزید.”آیا گربه‌ای می تواند منفجر شود و بعد پا به فرار بگذارد؟”

گاهی خود ما اسباب دروغ‌گویی کودک را ‌فراهم می کنیم؛ وقتی معلوم است او بیسکوئیت خورده، نپرسیم” آیا تو بیسکوئیت‌ها را خورده‌ای؟” بگوییم” از دستت عصبانیم چرا بی‌اجازه به آنها دست زده‌ای؟”

در تنبیه کردن سخت‌گیری نکنید تا کودک ترجیح ندهد دروغ بگوید.

به کودک، بیش از حد توان تکلیف ندهید تا به دلیل ناتوانی در انجامش مجبور به دروغ گویی شود.

سرزنش و مقایسه کردن باعث ایجاد حس حقارت در کودک می گردد و آن وقت او مجبور می شود برای جبرانش دروغ بگوید.

توجه کافی را از کودک دریغ نکنید؛ برخی کودکان برای جلب توجه دروغ می گویند.

اگر بعد از کاری نادرست، با دروغ گویی آن را انکار کرد، برای هر دو کار بدش جداگانه او را تنبیه کنید.

جدولی بسازید برای هر راست گویی یک امتیاز بدهید، و برای هر چند امتیاز، پاداشی معین کنید.