يكي از ياران پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله مي گويد:

روزي پيش حضرت رفتم. ايشان به من فرمود: «آيا فرزندي داري؟»

گفتم: «بله، تازه فرزندي برايم متولد شده، ولي دوست داشتم به جاي آن، به مشكلات مالي‌ام رسيدگي كنم و آن‌ها را سير كنم».

پيامبر فرمودند: «هرگز اين را مگو؛ چرا كه آنان، تا زنده اند، نور چشم‌اند و هرگاه بميرند، مايه‌ی پاداش الهي‌اند. البته اگر اعتقاد داري مايه‌ی ترس و اندوهند، بله؛ اين واقعیتي است كه به طور طبيعي، براي انسان، ترس و اندوهي همراه دارد».[1]

[1]  .  مسند ابن حنبل، ج 8  ، ص 196 .