امام باقر علیه‌السلام از شخصی می‌پرسند: «نامت چیست؟»

گفت: «محمد».

حضرت پرسیدند: «کنیه‌ات چیست؟» گفت: «علی».

حضرت فرمودند: «تو به‌وسیله‌ی این کنیه بر خود دژی ساختی که شیطان دیگر بر تو راهی نمی‌یابد (خود را از آسیب شیطان در امان نگه داشتی). هرگاه شیطان بشنود که نام محمد یا علی را صدا می‌زنند، همانند سُرب ذوب می‌شود و هرگاه بشنود که کسی را به نام یکی از دشمنان ما می‌خوانند، به شادی و نشاط درآید و بر خود ببالد».[1]

[1]  . وسائل‌الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 21 ، ص 393 .