او بچه باهوش و مودبی بود. برای افراد پیر و ناتوان احترام خاصی قائل بود و در حد توانش به آنان کمک می کرد و در احترام به والدینش اسوه بود؛ به گونه ای که مادرش نقل می کند: هر وقت که از من خداحافظی می کرد دست به سینه عقب می رفت و بعد برمی گشت. او همیشه مرا «ننه جان» خطاب می کرد.