خواجه نصیر الدین طوسی گاهی اوقات که مسئله‌‌ای برایش مشکل می‌‌شد، برای حل آن به فکر و در آخر شب که مسئله حل می‌‌شد حالت نشاط و سروری به او دست می‌‌داد و با خود می‌‌گفت:

«این الملوک و ابناء الملوک من هذه اللذه»؛ کجایند پادشاهان و شاهزادگان که ببینند لذتی که من الان احساس می‌‌کنم بیشتر است، یا لذت‌‌هایی که آنها می‌‌برند.[1]

[1] . داستان‌‌های معنوی، ص 248.