حبیب نجار انسانی ظلم‌ستیز بود. اين مرد كه از كسانى بود كه در برخوردهاى نخستين با رسولان پروردگار، به حقانيت دعوت آنها و عمق تعليماتشان پى برد و مؤمنى ثابت‌قدم و مصمم از كار در آمد. هنگامى كه به او خبر رسيد كه در قلب شهر، مردم بر اين پيامبران الهى شوريده‌اند و شايد قصد شهيد كردن آنها را دارند، سكوت را مجاز ندانست و با سرعت و شتاب خود را به مركز شهر رسانيد. آنچه در توان داشت در دفاع از حق فروگذار نكرد. اما مردم به او حمله می‌كنند و او را به طرز فجیعى به قتل می‌رسانند.[1]

 [1]. براى نمونه گزارش هاى منابع تفسیرى و تاریخى از این ماجرا رجوع کنید به مقاتل‌ بن سلیمان، ج3، ص575ـ577؛ طبرى، تاریخ، ج2، ص18ـ21؛ مسعودى، ج1، ص74؛ ثعلبى، الكشف والبیان، ج8، ص124ـ125.