حجت الاسلام والمسلمین واله می فرمودند: يكي از كتاب‌هاي آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی كه تازه از چاپ خارج شده بود، سید بزرگواری آن را مطالعه مي‌كند و پس از مطالعه اشكال مي‌گيرد و به آقا ناسزا مي‌گويد.

به آقا خبر مي‌دهند، ايشان با سعه صدر هنگامي كه آن بزرگوار را مي‌بيند به او مي‌گويد:

اگر شرعا اجازه داشتم، دست شما را مي‌بوسيدم و سپس می افزاید شنيده‌ام كه مرا ناسزا گفته‌اي، اين عمل شما از دو حال خارج نيست يا به حق است پس مرا بيدار كرده‌اي و آگاه به اشتباهم نموده‌اي. يا به ناحق است پس بهانه‌اي دست من داده‌اي كه وقتي فرداي قيامت دست مرا گرفتند و خواستند به سوي جهنم ببرند به همين بهانه جدت مرا ياري كند. اگر ایشان اظهار نظر می کردند و کسی می گفت شما اشتباه کرده اید یا خودشان می فهمیدند که اشتباه کرده اند، علنا می فرمودند من اشتباه کرده ام. این جمله را بدون خجل شدن می فرمودند.