بیشتر کودکانی که به اندازه کافی از سوی یکی از والدین مورد توجه قرار نمی‌گیرند، تشنه توجه و محبت هستند.

زمانی از روز را به صورت انحصاری به هر کودک اختصاص دهید. در این زمان، مهم باهم‌بودن است، نه اینکه چه کاری بکنید.

اگر وقت توجه ندارید، برگه‌ای با این نوشته به او بدهید «با این برگه، بابا پنج دقیقه از وقتش را به من اختصاص می دهد.»

همیشه و بدون چون و چرا، از خرده فرمایشات کودک پیروی نکنید؛ «بابا این کار را بکن!»…

اگر بعد از رفع نیازهای عاطفی کودک، باز از او توقع توجه بیشتر می بینید، به گونه‌ای وانمود کنید که مشغول کارهایتان هستید و متوجه او نیستید.

او را با فعالیت هایی که نیازمند به کمک والدین نیست، آشنا کنید تا در زمانی که نمی توانید به او توجه کنید، مشغول آنها شود.

کودکی را که تا زمان اختصاصی توجه، صبر می‌کند، تحسین کنید و اگر صبر نمی‌کند با محرومیت موقت تنبیه کنید.