در روايتي آمده است كه  بنت عميس مي گويد:

در شب زفاف عايشه‏ حاضر بودم. سوگند به خداى كه در آن شب هيچ طعام وليمه ‏اى نبود، جز قدحى از شير، كه رسول خداى صلّى اللّه عليه و آله از آن مقدارى بنوشيد، و به عايشه  داد و او شرم مى‏ داشت كه آن كاسه را بگيرد. من گفتم: دست پيغمبر را رد مكن. پس به شرم تمام عايشه آن كاسه بگرفت و اندکی نوشید، پس پيغمبر فرمود: از آن كاسه به من بدهد، عرض كردم: ميل ندارم. فرمود: گرسنگي را با دروغ‏ جمع مي كني؟ عرض كردم: اگر يكى از ما را رغبتى باشد و پنهان دارند آيا آن را دروغ شمرند؟

فرمود: «انّ الكذب يكتب كذبا، حتّى تكتب الكذيبة.» دروغ را دروغ نويسند، چندان‏ كه دروغ‏ هاى اندك را نيز دروغ اندك رقم كنند. [1]

 

[1] ناسخ التواريخ، سپهر، جلد ‏2، صفحه 648 ، زفاف رسول خدا (صلى الله عليه و آله) با عايشه