پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم در عروسی زهرا سلام‌الله‌علیها، یک دست پیراهن نو به حضرت زهرا داده بود تا در شب عروسی بپوشد. هنگامی که فاطمه به خانه‌ی زفاف رفت، بر سجاده ی عبادت خود نشسته بود و با خدا مناجات می‌کرد. ناگاه، مستمندی به در خانه‌ی فاطمه آمد و با صدای بلند گفت: «از در خانه‌ی نبوت، یک پیراهن کهنه می‌خواهم».

فاطمه سلام الله‌علیها در آن وقت، دو پیراهن داشت، یکی کهنه و دیگری نو. خواست پیراهن کهنه را طبق تقاضای فقیر، به او بدهد. ناگاه، به یاد آیه 92 سوره ی آل عمران افتاد که می‌فرماید: «لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ مَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ»[1]؛ هرگز به حقیقت نیکوکاری نمی‌رسید، مگر آن‌چه را دوست دارید، انفاق کنید.

حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها که می‌دانست پیراهن نو را بیشتر دوست دارد، به این آیه عمل کرد و پیراهن نو را به فقیر داد.

فردای آن شب، هنگامی که پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم پیراهن کهنه را در تن او دید، پرسید: «چرا پیراهن نو را نپوشیده‌ای؟ حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها عرض کرد: «آن را به فقیر دادم».

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم فرمود:« اگر پیراهن نو را برای شوهرت می‌پوشیدی، بهتر و مناسب‌تر بود».

فاطمه سلام‌الله‌علیها عرض کرد: «این روش را از شما آموخته‌ام. در آن هنگام که مادرم، خدیجه، همسر شما گردید، همه‌ی اموال خود را در راه شما به تهی‌دستان بخشید. کار به جایی رسید که فقیری به در خانه‌ی شما آمد و تقاضای لباس کرد. در خانه لباسی وجود نداشت. شما پیراهن خود را از تن بیرون آورده و به او دادی. از این رو، این آیه 29 اسراء نازل شد که می‌فرماید: «وَلاَ تَجْعَلْ یَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلاَ تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُوراً»[2]؛ و بیش از حد دستت را مگشا تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرو مانی.

پیامبر صلی‌اللَّه‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم تحت تأثیر محبت‌ها و خلوص دخترش زهرا سلام‌الله‌علیها قرار گرفت. قطره ای اشک از چشمانش سرازیر شد. فاطمه را به نشانه‌ی محبت به سینه‌اش چسبانید.[3]

[1]  . سوره آل عمران، آیه 92 .

[2]  . سوره اسراء ، آیه 29 .

[3]  . ریاحین الشریعه، ج 1 ، صص 102 و 105 .