“تصدقت شوم؛ الهى قربانت بروم، در این مدت که مبتلاى به جدایى از آن نور چشم عزیز و قوّت قلبم گردیدم متذکر شما هستم و صورت زیبایت در آئینه قلبم منقوش است. عزیزم امیدوارم خداوند شما را بسلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند. [حالِ‏] من با هر شدتى باشد مى‏گذرد ولى بحمد اللَّه تا کنون هر چه پیش آمد خوش بوده و الآن در شهر زیباى بیروت هستم؛ حقیقتاً جاى شما خالى است فقط براى تماشاى شهر و دریا خیلى منظره خوش دارد. صد حیف که محبوب عزیزم همراه نیست که این منظره عالى به دل بچسبد

… خیلى سفر خوبى است جاى شما خیلى خیلى خالیست. دلم براى پسرت قدرى تنگ شده است. امید است هر دو  به سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزیز و محافظت خداى متعال باشند …

ایام عمر و عزت مستدام. تصدقت، قربانت؛ روح اللَّه‏ “

این نامه در فروردین ۱۳۱۲ در بیروت توسط حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) در سفر به مکه مکرمه نوشته شده است.

منبع : صحیفه امام، جلد ‏۱، صفحه: ۲