بسم الله الرحمن الرحیم

تفسیر صفحه ۵۲۵ قرآن کریم

دانشگاه فردوسی مشهد

آیات پایانی سوره طور صفحه ۵۲۵

بعد از اینکه خداوند ۱۲ آیه را با أَمْ شروع می‌کنند در آیه ۴۸ بعنوان قطع‌نامه نکته‌ای را به پیامبر مطرح می‌فرماید «وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ…» صبر کن؛

۱- ایمان، بدون استقامت و صبر جلو نمی‌رود، کار پیامبرگونه صبر و استقامت لازم دارد، در برابر کارهای خوب دو مانع وجود دارد ۱- درونی: نفس ۲- بیرونی: «…مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ…» جن: ابلیس و شیاطین، مردم که تحقیر و توهین می‌کنند الحمدلله ما در ایران وقتی کار خیر انجام می‌دهیم اذیت نمی‌شویم حالا شاید یکی چیزی بگوید اما در ایتالیا به مسلمان‌ها حمله می‌کنند مساجد را آتش می‌زنند دینداری سخت مال آنهاست اصل دینداری با همان توهین و تحقیرهاست آیه قرآن است «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ» آیا گمان کردند همین که گفتند ایمان آوردیم آنها را آزمایش نمی‌کنیم؟ وقتی مسلمان، شیعه و مؤمن شدیم حتما تحریم، توهین و تحقیر می‌شویم سردمداران و الگوهای ما که پیامبران، ائمه و علماء بودند همه سختی کشیدند کسانی که فکر کردند با دینداری اولِ راحتی آنها در این دنیاست اشتباه کردند، روزی که خانم‌ها چادر سر کردند توهین هم خواهند شنید آقایی که مذهبی، مسجدی، هیئتی و بسیجی شد تازه توهین‌ها شروع می‌شود.

۲- خداوند می‌فرمایند پیامبر صبر کن اما یک دلخوشی داشته باش: «…فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا…» جلوی چشم ما هستی؛ هنگام سختی‌ها و مشکلات همین برای انسان کافیست که خدا می‌بیند، ظهر عاشورا زمانیکه تیر سه شعبه گِلوی علی اصغر را پاره کرد امام حسین گفتند خدایا برای من ساده است چون تو می‌بینی.

۳- برای آسان شدن سختی‌ها باید کارهایی انجام شود؛ مشکل اساسی ما در ظرفِ وجودیمان است وقتی ظرفِ وجودی به اندازه یک استکان بود زود پُر می‌شود و سَرریز می‌کند مثلا دوستش می‌گوید کمی جابجا شو دیگر توی فکر است که چرا چنین چیزی را گفت چرا باید اینجوری شود یا یک فساد در جامعه می‌بیند زود بهم می‌ریزد مؤمن همه چیز را می‌بیند ولی تحمل می‌کند؛ اگر می‌خواهیم ظرفِ وجودیمان بزرگ شود باید صبرمان زیاد شود یعنی باید کارهایی انجام دهیم که خداوند به یکی اشاره می‌فرمایند «…وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ» زمانیکه بلند می‌شوی خدا را تسبیح و حمد کن؛ تسبیح خدا گفتن باعث می‌شود که ظرفِ وجودی انسان بزرگ شود، تسبیح دو نوع است یکی تسبیح ظاهری است یعنی همین که بعد نماز صبح ۱۱ مرتبه قل هو الله، دعای عهد و قرآن می‌خوانید حالا چه اوقاتی بهترین اوقات است؟ «وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ…» بخشی از شب بلند شو تسبیح بگو؛ تسبیح یعنی استغفار کردن اما حمد یعنی شکر کردن؛

صفات خدا دو نوع است : ۱- صفات ثبوتی یعنی خدا چنین صفاتی را دارد مثل عِلم، حِلم و رحمانیت، هر جاییکه بحثِ ثبوتی اتفاق می‌افتد بعدش حمد دارد ۲- صفات سَلبی یعنی صفاتی که خدا آن را ندارد مثل جهل و غفلت، هرجاییکه صفات سَلبی اتفاق می‌افتد بعدش تسبیح دارد؛ کار خوب حمد و کار بد تسبیح دارد خداوند می‌فرمایند «وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ…» شب تسبیح خدا را انجام دهید و استغفار کنید چون در طول روز یکسری خطاها مرتکب شدید اما صبح که از خواب بلند شدید «…بِحَمْدِ رَبِّكَ…» حمد و شکر کنید که یک روز فرصت پیدا کردید کارهای خوب انجام دهید؛ اگر می‌خواهید ظرفِ وجودیتان بزرگ باشد و کارهای مهم در عالَم انجام دهید از عبادت نیمه شب غفلت نکنید، از الان خودمان را تمرین دهیم وگرنه نماز شب از پیری شروع نمی‌شود بعضی‌ها می‌گویند چون افراد پیر کاری ندارند عبادت می‌کنند این اشتباه است کسی که در جوانی به عبادت عادت کرد در پیری موفق می‌شود وگرنه شما تختِ بیمارستان‌ها را نگاه کنید که خیلی از آنها پیر هستند شب تا صبح بیدارند ولی چند درصدشان نماز شب می‌خوانند؟ فقط بیدار بودن موضوعیت ندارد نماز شب توفیق و همت می‌خواهد از طرفی کسانی که مقید به نماز شب هستند و نفس‌شان را عادت داده‌اند ساعت ۱ شب هم بخوابند برای نماز شب بلند می‌شوند.