بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر صفحه ۴۴۵ قرآن کریم
دانشگاه فردوسی مشهد
آیات ۷۱ تا ۸۳ سوره یس صفحه ۴۴۵
بحث پایانی این سوره ذهنِ مردم را به شکرگذاری، خداپرستی و ابتدای خلقت میبرد خداوند میفرمایند «أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ» آیا انسانها ندیدندکه ما براى آنها چهارپايانى آفريدیم تا آنان مالك آنها باشند؛
معمولا انعام به سه حیوان گاو، گوسفند و شتر گفته میشود؛ «وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ» و آنها را ذلیل و رامِ شما کردیم، خداوند میفرمایند دو چیز را ذلیل شما قرار دادیم:
۱- زمین «…الْأَرْضَ ذَلُولًا…»
۲- چهارپایان یعنی گاو و گوسفند و شتر
ما بیشترین نیاز را به آنها داریم با این وجود انسان در مقابل خدا ستيزهجويى میکند که خداوند در آیه ۷۷ میفرمایند «…فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ» انسان دشمن آشکاری شده، رَكُوبُهُم و يَأْكُلُون یعنی سوار آنها میشوید و از آنها غذا میخورید، برخیها به اسم طب قرآنی نسخههایی میدهند که ضد قرآن و روایت است مثلا آبدرمانی که تا ۴۰ روز فقط آب میخورند، به شخصی سفارش شده بود که ۴۰ روز آب درمانی کند سه ماه است که در کُماست یا خام خوری یعنی علف و گیاه و کاهو بخورید اما گوشت نخورید آیهی قرآن است «…وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ» بهترین غذای بهشت گوشت است «وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ» ؛ «وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ…» و آنها برای شما منفعتهای دارند و از آنها نوشیدنی میخورید، مثلا از پوست و پشم و شیر آنها استفاده میکنیم؛
دو چیز در گاو بر گوسفند برتری دارد ۱- روغن ۲- شیر ولی گوشت گوسفند بهتر است گوشت صورت گاو بدترین گوشت است تحت هیچ شرایطی همبرگر که گوشت صورت گاو است نخورید؛
به جز شیر از روغن آنها هم استفاده میکنیم سه نوع روغن تأیید شده ۱- روغن زرد ۲- روغن کنجد ۳- روغن زیتون، روغن پالم و تراریخته عقیم کننده و سرطانزا هستند؛ خداوند در آیه ۷۷ میفرمایند «أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ» آیا انسان فراموش کرد که ما او را از یک نطفه خلق کردیم؟ حضرت علی علیه السلام میفرمایند تعجب میکنم از بچه آدم به خاطر این غرور و تکبرش که اولش نطفهی گَندیده و آخرش لاشهی پوسیده و بین این دو هم حمل کنندهی نجاست است پس چرا جلوی خدا تکبر دارد؟ خداوند میفرمایند «وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ» مثل اینکه انسان خلقتش را فراموش کرده میگوید آیا بعد از آنکه استخوانی پوسیده شدم خلق میشوم؟ یکی از مشرکان قطعهای استخوان پوسیده را در برابر پیامبر انداخت و گفت «…أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ» آيا چون بميريم و خاك و استخوان شويم واقعا زنده خواهيم شد؟ خداوند میفرمایند مثل اینکه فراموش کرده که او را از هیچ آفریدیم! «الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا» آن خدایی که برای شما از درخت سبز آتش تولید کرد، در عربستان درختِ مَرخ و عَفار بود عربها با زدن یکى به دیگرى جرقه تولید مىکردند، درست مانند کبریتهاى امروزى؛ بعد از آن هم خداوند میفرمایند «فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ» پس پاک و منزه است آن خدایی که همهی موجودات و ملکوت در دست اوست و بازگشت همه به سمت اوست.