بسم الله الرحمن الرحیم

تفسیر صفحه ۴۴۲ قرآن کریم

دانشگاه فردوسی مشهد

آیات ۲۸ تا ۴۰ سوره یس صفحه ۴۴۲

آیه ۲۸ به دو صورت ترجمه می‌شود «وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ» ما بعد از او (بعد از حبیب نجار یا بعد از پیامبران) هیچ لشکری را نفرستادیم؛

۱- برای هدایتِ آنها ما لشکری از آسمان نفرستادیم

۲- برای عذاب قومی نیازی به فرستادن لشکری از آسمان نداریم،

ترجمه دوم بهتر از ترجمه‌ی اول است چون در آیه‌ی ۲۹ خداوند می‌فرمایند «إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً…» مگر یک عذابِ آسمانی. از لحاظ علمی آیه‌ی ۳۶ به بعد اعجازهای پیاپی قرآن است خداوند می‌فرمایند «سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ» پاک و منزه است خدایی که همه چیز را از آنچه زمين مى‏روياند و از خودشان و از آنچه نمى‏دانند زوج آفرید؛

«وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ» و یکی از نشانه‌های خداوند وجود شب است كه روز را [مانند پوست] از آن برمی‌كنيم و ناگهان آنان در تاريكى فرو مى‏روند؛ نکته‌ای که خدا مطرح می‌فرمایند روز و شب است؛ «وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ» و خورشید را بر مدار مشخصی قرار دادیم این تدبیر خداوند قدرتمند است؛

لفظ تجری به معنی جاری بودن است معلوم می‌شود خورشید حرکت می‌کند البته نه آن تفکری که می‌گویند زمین ثابت و خورشید در حرکت است، تا حالا ۲۹ حرکت برای خورشید شناسایی شده «وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ» ماه هم در منزلگاه‌های مختلف است که مثل شاخه‌ی درخت خرما شده؛ شاخه‌ی درخت خرما وقتی خشک شود به حالت هلال درمی‌آید و رنگ آن زرد کمرنگ می‌شود؛ «لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ» در آن نظمی که خداوند قرار داده نه خورشید را به ماه و نه شب را به روز می‌رساند؛

همین برهان نظم جدا از اینکه اثبات خداوند است اثبات یکتایی خداوند هم هست چون اگر یک خدای روز، یک خدای شب، یک خدای ماه و یک خدای خورشید بود اختلاف پیش می‌آمد، اگر به اندازه‌ی ذره‌ای خورشید نزدیک زمین شود دیگر چیزی از زمین باقی نمی‌ماند و اگر حتی ۳ سانتی‌متر از زمین دور شود همه یخ می‌زنند «…وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ» و هر کدام از آنها در هر مداری که هستند یا خدا را تسبیح می‌گویند یا اینکه شناور هستند؛ دنیا، زمین و آسمان در حال حرکت هستند ما هم که انسان هستیم باید در حال حرکت باشیم آب که راکد شد گندیده می‌شود، مؤمن باید همیشه در حال شناور، پیشرفت و سیر باشد.