بسم الله الرحمن الرحیم
تفسیر صفحه ۴۰۷ قرآن کریم
دانشگاه فردوسی مشهد
آیات ۲۵ تا ۳۲ سوره روم صفحه ۴۰۷
بخش عمدهی صفحه در رابطه با توجه انسان به مالکیت خاصِ خداوند است خداوند میخواهند تمام ذهنها را به سمتِ این که خداوند یکی است معطوف کند در آیهی ۲۶ و ۲۷ خداوند میفرمایند «وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ…» خدا در مالکیت یکتاست «…كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ» خداوند در عبادت یکتاست «وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ…» خداوند در خالقیت یکتاست «…لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى…» خداوند در کمالات یکتاست، خداوند در همه چیز یکتاست شما هم وقتی میخواهید خدا را عبادت کنید همه چیز را برای خدا قرار دهید نه اینکه یک مقداری برای خدا و یک مقدار برای دیگران، انسان عبادت نکند خیلی بهتر از این است که در عبادتش ریا کند داشتن ریا توهین به خداست مثلا من به شما پول نمیدهم اما یک زمانی به شما هزار تومن میدهم و میگویم این هزار تومن را میخواستم به گدا بدهم حالا به شما میدهم، من این هزار تومن را به شما نمیدادم خیلی بهتر بود.
در روایت است که خداوند میفرمایند «أَنَا خَيْرُ شَرِيكٍ…» من بهترین شریک هستم شریک خوب چه ویژگی دارد؟ این که هنگام تقسیم بگوید ۵۰% تو و ۵۰% من، خداوند میفرمایند اگر کسی یک کاری را برای من و برای دیگران انجام داد، من شریک خوبی هستم همهی آن عمل و کار را به کسی میدهم که من را با او شریک قرار دادهاند در روز قیامت هم عبادت را از همان فلانی بگیرد؛ داشتن اخلاص خیلی سخت است متأسفانه امروزه کمترین چیزی که پیدا میشود اخلاص است همه دوست دارند برای مردم کار کنند و مردم از آنها تعریف کنند مثلا یک دماغی را عمل میکند که مردم بگویند عجب دماغی! حاضر است یک عمر هر چه میخورد نجس اندر نجس باشد ولی گونهی مصنوعی بِکارد چون اگر کسی گونهی مصنوعی کاشت از این به بعد غسلش باطل است، ازدواج نمیکند به خاطر اینکه میگوید اگر ازدواج کنم باید ۴ تا شتر و ۷ تا گاو ذبح کنم حالا چرا؟ چون پسر خالهام ۳ تا شتر کُشت! خداوند در آیه ۳۰ میفرمایند «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا…» حالا رویتان را به سمت این دینِ حنیف کنید برای خدا اخلاص داشته باشید اگر تسلیم خدا شدیم عزیز میشویم، اگر میخواهیم محبوبِ دنیا شویم اخلاص داشته باشیم کسی با ریا محبوب نشد «…تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ…» عزت و ذلت دست خداست ما دنبال چی میگردیم «…وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ…» عزت مال مؤمنین است، عزت را امام و کسانی داشتند که برای خدا کار کردند نه کسانی که همهی عمرشان این است که برای مردم کار کنند و هیچ عزتی پیدا نکنند.