يكي از روحانيون فداكارِ حوزه‌ی علميه قم [به نظرم برادر آیت الله مشکینی بودند]، در سال‌های قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، براي تبليغ و ارشاد به يكي از روستاهاي كشور رفت. آنجا آب آشاميدني سالم و مناسب نداشت و ساكنان دِه براي تهیه‌ی آب بسيار در زحمت بودند و بودجه‌ای هم براي تأمين آب لوله‌کشی نداشتند.
آن روحاني ايثارگر پس از مراجعت به قم، منزل مسكوني خويش را فروخت و با پولش هزینه‌ی لوله‌کشی آن روستا را تأمين كرد و خود در خانه‌ای اجاره‌ای سکونت کرد و تا وقتی كه از اين جهان رخت بربست مستأجر بود. پس از وی فرزندانش نيز تا مدتي مستأجر بودند.