بي سيم چيِ حاجي خرازی بودم. يک وقت‌‌هايي خبرهاي خوب از خط مي‌‌رسيد و به حاجي مي‌‌گفتم. برمي‌‌گشتم مي‌‌ديدم توي سجده است. شکر مي‌‌کرد توي سجده‌‌اش. هرچه خبر بهتر، سجده‌‌اش طولاني تر. گاهي هم دو رکعت نماز مي‌‌خواند. [1]

[1] . کتاب حاج حسين خرازي، رهي رسولي فر ص 62.