همسر شهید سپهبد صیاد شیرازی می‌گوید:

وقت که نداشت در طول هفته. روزهای جمعه می‌گفت: «امروز می خوام یه کار خیر برات انجام بدم؛ هم برای شما، هم برای خدا». وضو می‌گرفت و می‌رفت توی آشپزخانه. هر چه می‌گفتم: «نکنید این کار رو. من ناراحت می‌شم. باعث شرمندگی منه». گوش نمی‌کرد. در را می‌بست و آشپزخانه را می‌شست».^[1]

[1] . یادگاران، جلد 11 کتاب شهید صیاد، ص 73.