«مادر ما اگر سر سفره نمی‏ نشستند، امام غذا نمی‏ خوردند. منتظر می‏ ماندند تا مادر ما سر سفره حاضر شوند و آن‌گاه ‌که حاضر می‏ شدند، آقا شروع به خوردن غذا می‏ كردند.^[1]»

[1] . مهر و قهر،محمدرضا سبحانى، سعيد رضا علي عسكرى، اصفهان، مركز فرهنگی شهید مدرس، 1385، چ 6، ص 23.