«مادر ما اگر سر سفره نمی نشستند، امام غذا نمی خوردند. منتظر می ماندند تا مادر ما سر سفره حاضر شوند و آنگاه که حاضر می شدند، آقا شروع به خوردن غذا می كردند.[۱]»
[۱] . مهر و قهر،محمدرضا سبحانى، سعيد رضا علي عسكرى، اصفهان، مركز فرهنگی شهید مدرس، ۱۳۸۵، چ ۶، ص ۲۳٫