بسم الله الرحمن الرحیم
مجموعه کلیپ های والدین – قسمت سوم:
احسان بی واسطه
پیام‌های آیه «وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا»
در آیه‌ی «وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا» گفته است بِالْوَالِدَيْنِ و نه إلَی‌الْوَالِدَيْنِ. این «باء»، باء الصاق است. یعنی احسان باید بی‌واسطه باشد.
شخصی تعریف می‌کند که همان موقعی که شهید صیاد شیرازی سپهبد بود، همان اواخر عمر شریفش، مادرش مریض می‌شود. ایشان می‌آید یک ویلچر یا کپسول اکسیژن یا هر چیز دیگر –دقیقاً در خاطرم نیست- قرض بگیرد. مسئول آن‌جا سریع یکی از سربازها را صدا می‌زند و می‌گوید که سرباز، یک ویلچر ببر خانه‌ی امیر. شهید می‌گوید که نه، این را باید خودم ببرم. آن‌ها می‌گویند آقا، اجازه بدهید برایتان بیاوریم. ایشان می‌گوید نه، دارم برای مادرم می‌برم. خودم باید ببرم.
این می‌شود احسان بی‌واسطه به والدین.
شهید زین الدین فوتبال خیلی خوبی داشته است. او در کوچکی فوتبال بازی می‌کرده است. یک داستان از این شهید عرض می‌کنم:
توی ظل گرمای تابستان، بچه‌های محل سه تا تیم شده‌اند. توی کوچه‌ی هجده متری. تیم مهدی یک گل عقب است. عرق از سر و صورت بچه‌ها می‌ریزد. چیزی نمانده ببازند. اوت آخر است. مادر می‌آید روی تراس: « مهدی! آقا‌مهدی! برای ناهار نون نداریم. برو از سرکوچه دو تا نون بگیر». توپ زیر پایش می‌ایستد. بچه‌ها منتظرند. توپ را می‌اندازد طرفشان. می‌دود سر کوچه. [نگفت دیگران بروند]».[۶]
این که ما والدینمان را در خانه‌ی سالمندان بگذاریم، و بابتش ماهی دو میلیون، سه میلیون پول بدهیم، این احسان به والدین نیست. «وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا» یعنی باید بی‌واسطه به آن‌ها احسان بکنی. خودت باید به آن‌ها احسان بکنی. این پیام اول این آیه است.